وقتی دالایی لاما جایزه صلح نوبل سال 1989 را دریافت كرد، یك خبرنگار از او پرسید: حالا بعد از این چه؟ می خواهید چه كار كنید؟ او لبخندی زد و گفت: انگار هر كاری كه ما آدم ها انجام می دهیم، مثلا خانه یا ماشینی می خریم، غذایی می خوریم، دوستی پیدا می كنیم و حتی به جوایز بزرگی نائل می شویم، هرگز برایمان كافی نیست. ما آدم ها همیشه به دنبال بیشتر و بیشتریم، اما بیشترها وما بهتر نیستند. من فقط آرزو می كنم كه خودم و همة آدم ها هر چه زودتر بفهمند كه شادی و رضایت شان را نباید در بیرون از خودشان جست وجو كنند.
به آسانی نمی توان شادی را تعریف كرد. شادی برای بعضی ها عاشق شدن یا بچه دار شدن است و برای بعضی دیگر، برنده شدن در قرعه كشی یا رفتن به دل طبیعت. تجربیات حسی در بالاترین حد خود، نوعی سرخوشی و لذت را به همراه دارند كه وما زودگذر است و از زیاده روی در خوردن یا آمیزش جنسی جلوگیری می كند. با وجود این، روان شناسان با تكیه بر یافته های اخیر خود دربارة شادمانی، سعی دارند ویژگی های زودگذر و نیز پایدار این شرایط حسی ناشناخته را توصیف و علت آن را كشف كنند. شیلا پنچال، كارشناس روان شناسی مثبت و بنیانگذار Happiness First TM است و با سازمان ها و اشخاص مختلفی همكاری دارد. او در این خصوص می گوید: روان شناسان سه عامل را برای شادمانی شناسایی كرده اند: لذت بردن از زندگی، به كارگیری توانایی های فردی به طور بی وقفه، و درك آن چه برتر از ماست.
برای مثال، وقتی غرق صحبت، كار یا تفریح هستیم، احساسی به نام جوشش به ما دست می دهد كه مانع از خوشی و شادمانی می شود، ولی پس از مدتی جای خود را به احساس رضایت عمیقی می دهد كه پایدارتر است. جوشش عاملی بسیار مؤثر در ایجاد حس شادی پایدار است.
درباره این سایت